Ik heb al vaak gezegd "ik moet een weblog bij gaan houden!", maar het is er tot nu toe nog niet van gekomen. Elke keer komen er echter weer ervaringen bij die het delen waard zijn, en het begint zich nu toch wel een beetje op te stapelen.
Sinds ik ben gaan liften heb ik zoveel mooie en "toevallige" liften gehad dat ik er een heel boek aan zou kunnen wijdden. Het toeval lijkt haast niet op te houden. Steeds krijg ik weer de meest onvoorstelbare liften, die je eigenlijk altijd zou willen blijven onthouden, maar tussen de herinneringen aan al die andere onvoorstelbare liften toch weer verdwijnen. Misschien biedt een weblog de oplossing…
Neem nou vanmorgen, misschien was het wel de druppel die de emmer deed overlopen. Ik ging naar het introductieweekend van m'n nieuwe studie godsdienstwetenschap in Groningen en stond al een tijdje te wachten bij oprit Leusden.
Plots hoorde ik getoeter van een auto honderd meter verderop, die zich blijkbaar bedacht had. Ik stapte in en vertelde wat ik ging doen. De man luisterde met belangstelling en zei dat hij vroeger theologie had gestudeerd. Vervolgens heb ik de rest van de lift allerlei verhalen kunnen aanhoren over de studie godsdienstwetenschap, de universiteit Groningen, de docenten daar, en dingen die ik waarschijnlijk nog wel zou leren.
De man werkte nu voor een christelijke uitgeverij en verkocht boeken. Hij vroeg me of ik al een Hebreeuwse bijbel had. "Nee, die had ik nog niet", waarop hij antwoordde dat ik die wel kon krijgen.
Na heel wat gepraat en een behoorlijke afstand afgelegd te hebben was het tijd om uit te stappen. De kofferbak ging open en ik kreeg een Hebreeuwse bijbel die zelfs nog in het plastic zat. Als ik een Hebreeuwse bijbel had, had ik eigenlijk ook een Griekse nodig… en het zou ook wel heel interessant om deze boeken te lezen: een heel speciale 4-delige vertaling van het Oude Testament in het Duits!
Natuurlijk de man heel erg bedankt en weer afscheid genomen. Eigenlijk besefte ik me pas later wat ik wel niet allemaal gekregen had; de prijskaartjes zaten er ook nog op. Het waren echt behoorlijk dure boeken, en ik had er niet een gehad, maar zes!
Ik kon dus volkomen voorbereid naar het introductieweekend...
Twee korte liften later stond ik te wachten op de lift die me naar Groningen zou brengen. Een auto stopte al om te zeggen dat ik mee kon rijden, maar ondertussen hoorde ik iemand van achter schreeuwen: "RICHARD RICHARD, wij gaan ook naar Groningen!!". Ik kon de stem niet zo snel herkennen, maar antwoordde de chauffeur dat ik blijkbaar al een lift had met een bekende…
Het bleek een vriendin te zijn waarmee ik een maand lang in Israel rondgereisd had. We hadden elkaar echt al een hele tijd niet meer gezien, en we hadden het er net met de Israel-groep over om een reünie te organiseren. Heel toevallig ontmoetten we elkaar nu dus ook al langs de weg.
Ze zat zelf achterin in een busje met artiesten die naar Groningen gingen; we konden dus lekker bijpraten. Het was echt heel leuk om haar nog een keertje te spreken, en we kwamen precies om 10 uur in Groningen aan (de tijd dat ik daar moest zijn).
Ik kwam uiteindelijk een klein beetje te laat, maar dat vond ik totaal geen probleem: juist omdat ik ervoor had gekozen om te gaan liften was ik nu een oude bekende tegengekomen, had ik heel veel nieuwe boeken, en had ik bovendien nog een hoop geld uitgespaard. Nou, wat wil je nog meer. Ik weet het wel, voorlopig blijf ik liften!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten